Autoloze zondag

Ik heb de wekker om zes uur gezet om de opkomende zon in de vallei te filmen. Blijkt ie pas om kwart voor zeven op te komen. Sta ik daar alleen opp het uitkijpunt. Nou niet helemaal alleen. In het kleine barretje is als iemand aanwezig en hij heeft de koffie al klaar. Nadat ik de opkomende zon heb gefilmd haal ik Joke op om te gaan ontbijten. Er staat ons vandaag een lange rit te wachten. Ruim 400km naar Cienfuegos, maar eerst nog het dorpje Vinales verkennen en een stuk met de auto door de vallei. Vanaf het Hotel was het niet goed zichtbaar, maar van dichtbij zie je de weelderige plantengroei op de Olifantsruggen en ook staan er in de vallei veel kurkpalmen. Dat je in Cuba op sommige plekken 50 jaar terug gaat in de tijd zie je niet alleen door de vele paard en wagens die vaak als personevervoer rondrijden, maar ook hoe sommige boeren het land nog bewerken. We stoppen om een boer te filmen die staande op een soort ploeg zich voort laat trekken door twee koeien, maar als we dichterbij komen zijn het toch stieren. Hij groet ons vriendelijk en vraagt of ik ook niet een stukje mee wil rijden op de ploeg. Zou wel leuk zijn voor de film, maar we rijden toch maar door. In het dal stoppen we ook nog even bij een grote muurschildering. Gemaakt in de periode 1959^1962 door een cubaanse kunstenaar. Hij verbeeldde hiermee de evolutie van prehistorie tot de mens.
De weg naar Cienfuegos is lang. Eerst terug richting Havana en daarna de snelweg naar Ciefuegos. Zesbaans en je komt er nauwelijk een auto tegen. Het lijkt wel de autoloze zondag in de jaren zeventig in Nederland. Aangekomen in de havenstad Ciefuegos checken we in bij Hotel La Union. Een statig oud Hotel midden in het centrum in een zijstraat van Avenida 54 `·El Boulevard. De stad heeft een prachtige baai die in 1494 door Columbus is ontdekt. Ja, ik gooi er maar wat geschiedenis tussendoor voor de volgers, haha. Aan het Parque Marti, het middelpunt van Ciefuegos staan historische gebouwen, maar die bewaren we voor morgenochtend. Het Hotel heeft namelijk ook een zwembad.....en een bar.
We lopen ´s avonds nog wel even over El Boulevard en El Paseo de Prado, wat de hoofdstraat van de stad is. Gewoon om nog wat rond te kijken en we zijn niet op zoek naar een eetgelegenheid, omdat we laat in de middag onderweg nog hebben geluncht. Sommige lui op straat weten dat niet en die proberen ons naar het in hun ogen beste restaurant van de stad te lokken. Het slaapmutsje nemmen we op het dakterras van het Hotel....inderdaad een Mojito.