Dag 11 en 12 - Wae Rebo
Door: FvdV
Blijf op de hoogte en volg Joke & Fred
13 Juni 2014 | Indonesië, Ruteng
De wekker gaat weer vroeg deze morgen. Om zeven uur rijden we met de houten bus naar naar ons startpunt. We hebben een vier uur durende pittige klim en afdalingen voor de boeg. Totaal 9km klimmen en dalen. Onze rugzakken worden gedragen door Manggarai porters. Sommigen lopen op blote voeten en dat met al die rotsen en stenen. Rond de middag hebben we een mooi uitzicht op Wae Rebo. Wat kleiner, maar ik denk vergelijkbaar met mensen die ooit naar de Machu Pichu zijn geweest. Na wat foto's en filmen dalen we af naar het dorp. Het zicht wat we vanaf boven hadden is echter nagenoeg weg. De wolken hanger lager en het is mistig in het dorp. De grote ronde houten huizen werden vroeger wel bewoond door tweehonderd mensen. Een belangrijk deel van deze cultuur is verloren gegaan omdat de Nederlanders in vroegere tijden deze levenswijze verboden. In Wae Rebo zijn ze wel bewaard gebleven. Het dorp lag erg afgelegen en was en is nog steeds moeilijk bereikbaar. Er gaan geen wegen naar toe. De laatste jaren wonen ook veel dorpelingen "beneden" en houden zich bezig met het verbouwen van rijst. Vanuit de bergen komt de koffie. We worden eerst welkom geheten in het "hoofdgebouw" door de zeg maar burgemeester en wethouders. De raad van het dorp. Onze gids overhandigd de "chief" een haan die voor deze gelegenheid helemaal mee naar boven is genomen. Na deze ceremonie gaan we naar het huis waar we de nacht gaan doorbrengen. Vrouwen slapen aan de ene kant van de grote gemeenschappelijke ruimte, de mannen aan de andere kant. Op de grond liggen bamboematten. Het eenvoudige sanitair en mandi kamer moeten we delen. In deze ruimte drinken we ook koffie en thee en we eten er samen. Ik lig echter al vanaf de aankomst op m'n bamboemat met een deken. Voor we 's morgens weggingen drie keer naar de wc en dan die tocht naar boven, daar moest ik even van bijkomen. Het eten heb ik dan ook even aan me voorbij laten gaan. Ik was 's avonds alweer wat opgeknapt en ben mee geweest naar het hoofdgebouw voor een muziek voorstelling van de Manggarai. Om tien uur gaat het licht uit, ja ook hier kan men de nieuwe technieken niet tegenhouden. Ook heeft men mobiele telefoons, hoewel je er hier in de bergen niet mee kan bellen.
De volgende dag beginnen we na het onbijt (nasi) aan de terugtocht. Ik ben weer helemaal opgeknapt en loop voorop naar beneden. In twee uur zijn we beneden bij de wooden bus die ons terugbrengt naar lodge. Een kop koffie, schoenen wisselen voor slippers en op weg naar Labuan Bajo. Totaal 7 uur met enkele stops om de benen te strekken. Moe, pijn in je kont van de plank waar we op zaten. We hebben echt afgezien. Het biertje en de biefstuk maakte een hoop goed. We blijven hier twee nachten.
De volgende dag beginnen we na het onbijt (nasi) aan de terugtocht. Ik ben weer helemaal opgeknapt en loop voorop naar beneden. In twee uur zijn we beneden bij de wooden bus die ons terugbrengt naar lodge. Een kop koffie, schoenen wisselen voor slippers en op weg naar Labuan Bajo. Totaal 7 uur met enkele stops om de benen te strekken. Moe, pijn in je kont van de plank waar we op zaten. We hebben echt afgezien. Het biertje en de biefstuk maakte een hoop goed. We blijven hier twee nachten.
-
14 Juni 2014 - 13:39
Yvonne:
Wat een leuke foto's weer, Fred. -
14 Juni 2014 - 18:25
Wil:
Ik geniet, ik geniet, ik geniet
Van jullie verslagen.
Dankjewel. -
14 Juni 2014 - 19:22
Carin:
Zeker weer hele mooie foto's. Wat zal dat biertje en de biefstuk goed gesmaakt hebben !
Ben het totaal met bovenstaande reacties eens.
-
19 Juni 2014 - 18:38
Barbara:
Leuk dat groene shirt met dat grasveldje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
